Hokitika
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
04 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Hokitika
27 februari:
Rond 10:00 uur uit Hanmer Springs weggereden op weg naar Hokitika, via Christchurch. In Christchurch eerst mijn 8-persoons auto omgeruild voor een handzamer model: Mazda demio en toen mijn weg vervolgd. Wederom een prachtige dag om te rijden in dit overweldigende landschap. Mooie haarspeldbochten en af en toe voelt het alsof je in een achtbaan zit. Mooie route door Arthurs Pass en rond 16:30 uur kom ik aan in Hokitika. Daar ingecheckt bij het Jade Court Motel, room 15. Lekker autootje voor de deur geparkeerd en uitgeladen. Even kamer geïnspecteerd en uiteraard valt mijn oog meteen op een spin die heel hard over het plafond aan het rennen is. Met zo'n beestje in de kamer doe ik geen oog dicht, dus ben ik even aan het bedenken hoe ik dit ga oplossen. Ik had bedacht dat ik de buurman zou gaan vragen of hij mij kan helpen totdat ik voetstappen op het grint hoor. Een klein mannetje die verdacht veel op Oscar lijkt staat voor mijn deur, gevolgd door Benjamin, Natascha en Robin. SURPRISE, SURPRISE!!!
Zij dachten Anouk op het Zuidereiland en wij ook, dan moeten wij elkaar toch nog een keer kunnen zien. Dus voor hun ook een roadtrip dit weekend. Robin en de kinderen hebben bij een soort kinderboerderij nog een kamer kunnen huren en ik heb nog een extra slaapkamer voor Taz. Wat een geweldig idee van ze!!! Met zijn allen lopen we naar het centrum om wat te eten. Dat is ook veel gezelliger om samen te doen. Wij besluiten om lekker buiten pizza te gaan eten. Na het eten via het strand terug gewandeld naar motel. Robin neemt de kids mee en Taz en ik kleppen lekker nog een paar uurtjes verder. De volgende ochtend komen Robin en de kids met een heerlijk ontbijtje terug naar het motel. Lekker opgesmikkeld en daarna uitgecheckt. En om het definitieve afscheid nog even uitstellen, lopen we een stukje langs de rivier naar zee. Nog een paar laatste fotootjes en dan komt toch het onvermijdelijke: afscheid. Wederom een paar traantjes gelaten, maar dat hoort nou eenmaal bij mij. Zij gaan terug naar het noorden en ik vervolg mijn reis via de Franz Josef glacier naar Wanaka.
Rond 10:00 uur uit Hanmer Springs weggereden op weg naar Hokitika, via Christchurch. In Christchurch eerst mijn 8-persoons auto omgeruild voor een handzamer model: Mazda demio en toen mijn weg vervolgd. Wederom een prachtige dag om te rijden in dit overweldigende landschap. Mooie haarspeldbochten en af en toe voelt het alsof je in een achtbaan zit. Mooie route door Arthurs Pass en rond 16:30 uur kom ik aan in Hokitika. Daar ingecheckt bij het Jade Court Motel, room 15. Lekker autootje voor de deur geparkeerd en uitgeladen. Even kamer geïnspecteerd en uiteraard valt mijn oog meteen op een spin die heel hard over het plafond aan het rennen is. Met zo'n beestje in de kamer doe ik geen oog dicht, dus ben ik even aan het bedenken hoe ik dit ga oplossen. Ik had bedacht dat ik de buurman zou gaan vragen of hij mij kan helpen totdat ik voetstappen op het grint hoor. Een klein mannetje die verdacht veel op Oscar lijkt staat voor mijn deur, gevolgd door Benjamin, Natascha en Robin. SURPRISE, SURPRISE!!!
Zij dachten Anouk op het Zuidereiland en wij ook, dan moeten wij elkaar toch nog een keer kunnen zien. Dus voor hun ook een roadtrip dit weekend. Robin en de kinderen hebben bij een soort kinderboerderij nog een kamer kunnen huren en ik heb nog een extra slaapkamer voor Taz. Wat een geweldig idee van ze!!! Met zijn allen lopen we naar het centrum om wat te eten. Dat is ook veel gezelliger om samen te doen. Wij besluiten om lekker buiten pizza te gaan eten. Na het eten via het strand terug gewandeld naar motel. Robin neemt de kids mee en Taz en ik kleppen lekker nog een paar uurtjes verder. De volgende ochtend komen Robin en de kids met een heerlijk ontbijtje terug naar het motel. Lekker opgesmikkeld en daarna uitgecheckt. En om het definitieve afscheid nog even uitstellen, lopen we een stukje langs de rivier naar zee. Nog een paar laatste fotootjes en dan komt toch het onvermijdelijke: afscheid. Wederom een paar traantjes gelaten, maar dat hoort nou eenmaal bij mij. Zij gaan terug naar het noorden en ik vervolg mijn reis via de Franz Josef glacier naar Wanaka.
-
04 Maart 2016 - 11:36
Daniëlle:
Ja dat de familie daar aankwam was nog eens een super extra kado. Heel erg lief van ze, zeker grappig om te lezen dat je op door het zien van een kind, Oscar, in verwarring werd gebracht. En dan nog lekker kunnen wandelen en gezellig met elkaar eten maakt het helemaal compleet.
X Danielle -
04 Maart 2016 - 11:55
Sjors:
Jaja wat verrassend zo'n bezoekje. Geen track gelopen bij de arthurs pass? :-) -
04 Maart 2016 - 15:08
Geejee:
Wat een leuke verrassing!! Attent van ze. Ik had je koppie wel willen zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
